Geschiedenis cremeren
Cremeren is zo oud als de mensheid. In de Bronstijd werden al urnen in hunebedden bijgezet en ook in de Romeinse tijd was cremeren heel gebruikelijk.
Crematieverbod
Dat aanvankelijk het begraven in de eerste eeuwen na Christus meer gangbaar werd, had een eenvoudige reden: het hout werd schaars. Karel de Grote verbood vervolgens (in 785) het cremeren zelfs vanwege het heidense karakter. Zo bleef begraven de volgende elf eeuwen de enige manier van lijkbezorging.
Voorstanders crematie
Rond 1850 gingen in West-Europa voorstanders van crematie zich organiseren. De Nederlandse wet stond het nog niet toe, maar in Frankrijk, Italië en Duitsland was cremeren al wel mogelijk. Zo werd de Nederlandse schrijver Eduard Douwes Dekker (Multatuli) in Gotha (Duitsland) gecremeerd. Zijn as werd later bijgezet in Gedenkpark Westerveld, in een prachtig monument dat nog steeds bij de vijver van Westerveld staat.
Eerste crematorium in 1913 – eerste crematie in 1914
In 1913 werd het eerste crematorium gebouwd: Crematorium Westerveld. In april 1914 vond hier de eerste crematie plaats. Het was de crematie van de 95-jarige Schiedamse arts dr. C.J. Vaillant, oud-bestuurslid van ‘de Facultatieve’ – de vereniging die cremeren mogelijk had gemaakt en Crematorium Westerveld had laten bouwen.
De urn van Vaillant is nog steeds aanwezig op Westerveld, in het monumentale, overdekte Columbarium I. In dit bijzondere columbarium, dat door het monumentale karakter alleen door nabestaanden kan worden bezocht, worden nog steeds plekken uitgegeven. Westerveld heeft verschillende columbaria en andere bijzondere plekken die u wel vrij kunt bezoeken. In Petit Café Westerveld ligt een wandelroute door het gedenkpark voor u klaar.
